Raport dla rządu spisany przez Karskiego w końcu lutego 1940 r. po przybyciu do Francji rozpoczyna się „Danymi osobistymi sprawozdawcy”, następnie część I to „Podróż autora raportu”, II „Sytuacja ogólna w kraju”, III „Wybrane zagadnienia polityczno-ideowe w kraju” i IV „Zagadnienie żydowskie w kraju”. 

Część IV – „Zagadnienie żydowskie w kraju” to część, w której opisane są głównie relacje między Polakami a Żydami w kraju.  Karski we wstępie już zastrzega: „Zagadnienia żydowskiego specjalnie w kraju nie studiowałem. Elementy, które posiadam, są to przede wszystkim fakty powszechnie znane, obserwacje nastrojów i nieco rozmów z Żydami i o Żydach”. Prawdopodobnie jednak jego uwagi okazują się zbyt mocno i wprost powiedziane w oczach rządu, na co wskazuje podwójna wersja czterech stron raportu. W jednej ostrzej, a drugiej łagodniej emisariusz opisuje negatywny stosunek Polaków do Żydów. Poprawki te dokonane były zapewne przez samego Karskiego na wskazanie ministra Kota. Co ciekawe, na co zwraca uwagę prof. Żbikowski, opisując tę część raportu Karskiego, przeredagowane zostały jedynie opisy stosunków polsko-żydowskich pod okupacją niemiecką, informacje o sytuacji pod zaborem sowieckim zostały bez zmian.